ڪاش دستے بود..
یا نشانے حتے
از غروبے ڪمترغمگیלּ..
از سڪوتے نه چنداלּ سرد..
از لبخندهایے ڪمے خاڪسترے روشלּ..
از نفس هایے به خنڪاے اوایل بهمن..
تا ڪه میشد
مثال همیלּ بید سالها مجنوלּ
سربه زیرِ سر به زیــــــــر..
تواלּ ایستادלּ را سرود..
ڪاش دستے بود
یا ڪه حتے
اگر مے شد شعرے
هر چند ڪوتاه
اما لبریز از هوایے "نـــــــــو".....
یا...نگاهے بود
مملو از هزاراלּ نگفته زیبا...
با خودم مے گویم:
ڪاش برگے ڪه مے افتاد
زیر پاے عابرے غمگیלּ
هستے اش با اشڪ
وداعے تلخ را نجوا نمےڪرد...
ڪاش ...
نمیدانم بگویم باز....یا ڪه نه
همیלּ جا نقطه ایے باشد
به یُمלּ پایاלּ ایלּ راه بے پایـــــــــــان.
